تبدیل ظروف غذا به گازوئیل با فناوری پیرولیز، دیگر یک ایده بلند پروازانه نیست، بلکه یک روش عملی، علمی و در حال اجرا در صنایع بازیافت دنیاست. هر ساله میلیونها تن ظروف پلاستیکی مواد غذایی در سراسر جهان دور ریخته میشوند؛ ظرفهایی که بهدلیل چرب بودن یا آلوده بودن به مواد غذایی، قابل بازیافت معمولی نیستند. اما پیرولیز بهعنوان یک تکنولوژی حرارتی پیشرفته، این نوع پلاستیکها را به سوخت قابل استفاده تبدیل میکند؛ آنهم بدون نیاز به آب، مواد شیمیایی یا انرژی خارجی بالا.
در این مقاله بهصورت علمی، دقیق و گامبهگام بررسی میکنیم که چگونه این فناوری کار میکند، چه نوع ظروفی قابل استفاده هستند، بازده فرآیند چقدر است، چه مواد خروجی داریم و در نهایت، آیا این فرآیند از نظر اقتصادی سودآور است یا نه.
پیرولیز چیست و چطور کار میکند؟
تعریف فرآیند پیرولیز
پیرولیز (Pyrolysis) به فرآیندی گفته میشود که در آن مواد آلی (مثل پلاستیک) در دمای بالا و در غیاب اکسیژن تجزیه میشوند. این فرآیند نه سوزاندن است، نه ذوب کردن. بلکه شکستن زنجیرههای مولکولی پلاستیک و تبدیل آنها به مولکولهای کوچکتر قابل سوختن مثل گازوئیل، گاز و کربن جامد است.
مراحل انجام پیرولیز
-
آمادهسازی ظروف غذا: ظروف پلاستیکی جمعآوری، خرد و خشک میشوند.
-
ورود به راکتور پیرولیز: این مواد در دمای ۴۰۰ تا ۵۰۰ درجه سانتیگراد، تحت خلأ یا نیتروژن، گرما میبینند.
-
تولید بخارهای هیدروکربنی: در اثر حرارت، مواد پلاستیکی به بخار تبدیل میشوند.
-
کندانسور (تقطیر بخار): بخارها در سیستم خنککننده تبدیل به روغن میشوند.
-
جمعآوری خروجیها: شامل گازوئیل خام، بلککربن (کربن سیاه)، گاز سوختی و ضایعات جامد.
چرا ظروف مواد غذایی برای پیرولیز مناسباند؟
ظروف پلاستیکی غذا معمولاً از پلیاتیلن (PE)، پلیپروپیلن (PP) و PET ساخته میشوند؛ پلیمرهایی که حاوی زنجیرههای بلند کربن و هیدروژن هستند. این ساختار دقیقاً همان چیزی است که پیرولیز برای تولید گازوئیل به آن نیاز دارد.
🔍مزایای این ظروف برای پیرولیز:
- وزن پایین و تراکم مناسب
- حرارتپذیری یکنواخت
- وفور زیاد در زبالههای شهری
- قیمت پایین یا حتی رایگان بودن (دورریختنیها)
انواع خروجیهای فرآیند پیرولیز ظروف غذا
۱. هیدروکربن سنگین (روغن پیرولیز)
اصلیترین محصول این فرآیند است و پس از تصفیه در ریفاینری، به گازوئیل تبدیل میشود.
درصد خروجی: 45% تا ۵۵%
کاربرد: سوخت دیزل صنعتی، ژنراتورها، کورهها و حتی موتورهای دیزل (بعد از پالایش کامل)
۲. بلک کربن (Carbon Black)
بلک کربن پودری سیاهرنگ و ریز است که از باقیمانده کربن تجزیهنشده تشکیل شده.
درصد خروجی: 30% تا ۳۵%
کاربرد: صنایع تایرسازی، جوهر چاپ، مستربچ، رنگ
۳. گاز سوختی سبک
مخلوطی از متان، پروپان، بوتان و گازهای سبک است.
درصد خروجی: 10% تا ۱۵%
کاربرد: بازگشت به راکتور برای تأمین گرمایش، یا ذخیره بهعنوان سوخت اضافی
۴. پسماند فلزی و جامد (ناچیز)
در صورتی که ظروف دارای درپوش فلزی یا چسب صنعتی باشند، این مواد به صورت جامد تهنشین میشوند و جداسازی میگردند.
مراحل تبدیل گازوئیل خام به سوخت قابل مصرف
روغن حاصل از پیرولیز در حالت اولیه خام است. این ماده باید در واحد ریفاینری تصفیه شود. مراحل آن عبارتاند از:
-
تقطیر جزبهجز: جداسازی بر اساس نقطه جوش
-
گوگردزدایی: کاهش ناخالصیها و ارتقاء کیفیت
-
هیدروژناسیون (Hydrotreating): تثبیت محصول و حذف ترکیبات ناخواسته
-
فیلتراسیون پیشرفته: حذف رنگ، بوی ناخوشایند و ذرات معلق
نتیجه: گازوئیلی با رنگ زرد روشن، چگالی استاندارد و نقطه احتراق بالا
مزایای استفاده از فناوری پیرولیز برای ظروف غذا
- حل معضل زبالههای غیرقابل بازیافت معمولی
- تولید سوخت بدون وابستگی به نفت خام
- صرفهجویی در انرژی با استفاده از گازهای تولیدی
- عدم نیاز به آب و مواد شیمیایی
- مناسب برای مناطق فاقد زیرساخت بازیافت کلاسیک
نتیجهگیری
تبدیل پلاستیک به گازوئیل نهتنها یک روش علمی برای بازیافت زبالههای پلاستیکی غیرقابلاستفاده است، بلکه به یک مدل اقتصادی پایدار و درآمدزا هم تبدیل شده. در جهانی که همزمان با بحران محیطزیست و انرژی دستوپنجه نرم میکنیم، این فناوری یک پاسخ هوشمندانه، کمهزینه و قابلگسترش است.
اگر به فکر راهاندازی یک خط بازیافت واقعی و سودآور هستید، وقت آن رسیده که فناوری پیرولیز را جدی بگیرید. در ایران گازوئیل، ما با ارائه مشاوره تخصصی، طراحی و راهاندازی خط کامل پیرولیز، همراه شما در مسیر بازیافت هدفمند هستیم.
و یا با شمارههای ما تماس بگیرید :
نظری ثبت نشده است